مقایسه ابعاد نظریه ذهن در کودکان مبتلا به اوتیسم و عادی ۵ تا ۱۰ سال شهر اصفهان

این پژوهش با هدف مقایسۀ ابعاد نظریۀ ذهن در کودکان اوتیسم و عادی 5 تا 10 سال شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی و از نوع علّی ـ مقایسه ای بود. جامعۀ آماری پژوهش کودکان پسر مبتلا به اوتیسم (5 تا 10 سال) شهر اصفهان بود که از بین آنها با روش نمونه گیری در دسترس 15 کودک پسر مبتلا به اوتیسم که توانایی کلامی مناسبی داشتند، انتخاب گردیدند. 15 کودک عادی نیز از همان ناحیه که از نظر متغیرهای جمعیت شناختی با کودکان مبتلا به اوتیسم همگن بودند، به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون نظریۀ ذهن موریس و همکاران (1999) که روایی و اعتبار آن در حد مطلوبی گزارش شده است، استفاده گردید. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که کودکان مبتلا به اوتیسم در کل آزمون و همچنین سطوح خرده آزمون های نظریۀ ذهن نمرات پایین تری را نسبت به کودکان عادی کسب کردند و تفاوت معناداری بین دو گروه (001/0 p< ) وجود داشت. بنابراین می توان گفت که کودکان مبتلا به اوتیسم محرک های پیرامون را به گونه هایی متفاوت از کودکان عادی مورد توجه و تفسیر قرار می دهند